Op 1 augustus 2006 liet ex-marineofficier (!) Ghislaine Melman haar eigen pr-bedrijfje registreren bij de Kamer van Koophandel. Een mooi alibi voor een partijtje in de vorm van een receptie op exact dezelfde datum om het 10-jarig bestaan van Melman Communications te vieren. Je moet maar durven, zo midden in de vakantietijd.
Niettemin was er heel wat schoon volk komen opdraven om in de oranjerie van de Hortus Botanicus aan dat onvolprezen Leidse Rapenburg het glas te heffen. Ook het weer zat wonderwel mee, zodat dat het bewuste hefwerk zich buiten kon afspelen. Alleen degenen die zo nodig de uitgestalde flessen van Ghislaines relaties wilden proeven, moesten dat binnen doen. Wine Society doet uit principe niet aan dat soort irrelevante activiteiten mee, maar concentreert zich doorgaans op drinken – in dit geval van overheerlijke champagne van De Venoge –, het nuttigen van hartige versnaperingen en bovenal op conversatie met belangrijke mensen uit het milieu. Welnu, de mondvermaakjes konden de toets der kritiek glansrijk doorstaan, terwijl er, zoals reeds vastgesteld, volop interessante persoonlijkheden aanwezig bleken te zijn. Kortom, wij vielen met de neus in de spreekwoordelijke boter.
We signaleerden bijvoorbeeld een gebruinde Frank Smulders MW, die weer aardig in goeden doen lijkt. Zo zien wij dat graag. Namens het NGS was er een zware delegatie met René Persoon, Noël Vanwittenbergh en Paul Op ten Berg. Van de eveneens aanwezige sommelière Priscilla van der Voort, van restaurant Rijssel, vernamen we trouwens dat ze binnenkort invalt bij dochterrestaurant Scheepskameel, waar alleen maar Duitse wijnen op de kaart staan. Daarover straks meer. Uit de handel de welhaast onvermijdelijke Joris Snelten van Delta Wines, maar ook Frans Kleijs van de befaamde Leidse wijnhandel Noordman. Frans en zijn partner Inez lieten ons weten hun dagelijkse alcoholconsumptie te willen gaan beperken tot een ridicuul klein aantal glazen. Tijdens de receptie in de Hortus wilde dat alleen nog niet erg lukken… Ook van de partij waren Hongarijespecialiste Miranda Beems en Judith Poot, die de scepter zwaait over Poot Agenturen. Dat zijn nog eens vrouwen met wie wij graag gezien willen worden.
Overbodig te melden dat er zo nog wel een paar meer rondliepen, onder wie wijnhistorica Mariëlla Beukers, de immer charmante Jolande Vos van I Love Food and Wine, de onwaarschijnlijk multitaskende Remke de Lange die naar eigen zeggen schrijft over ‘film, wijn, Amerika, duurzaamheid, groen, kunst, cultuur en mode’ (toe maar!) en niet te vergeten onze eigenste bijdehante Petri Houweling die we zo onder de hand wel Madame Perswijn mogen noemen. Het is maar een greep. Conclusie: een alleszins geslaagd partijtje. En de complimenten aan het feestvarken voor haar opmerkelijk goede uitspraak van het Engels tijdens haar dankrede. Hoorden we het zo maar vaker in Nederland.
… en Jan Peter viert ook feest
Waar ook wel een feestje gevierd zal zijn, is in Arkel. Daar is namelijk wijnhandel Van Ouwerkerk gevestigd. Na het debacle van de Koninklijke Dirkzwager Groep, waartoe het sinds 20 jaar behoorde, is dat al in 1860 opgerichte bedrijf nu weer terug in familie-eigendom. Van Ouwerkerk is wellicht het bekendst als importeur sinds mensenheugenis van Kopke ports. Reden genoeg dus voor een felicitatie aan het adres van Jan Peter van Ouwerkerk die als vijfde generatie binnen de wijnhandel dit positieve nieuws wereldkundig kon maken.
Remon weg
Nog meer nieuws uit sommelierland. Remon van de Kerkhof verlaat restaurant Parkheuvel in Rotterdam, waar hij pas een jaar gelden terugkeerde na een verblijf van jaren in Australië. Naar Wine Society begrepen heeft, liggen ‘persoonlijke redenen’ ten grondslag aan dit besluit. Lees er binnenkort meer over in het interview met hem in Perswijn. Enne, wie durft het ditmaal aan om schenker te worden bij Erik van Loo?
Deutschland über alles
Ter afsluiting nog een beetje wijn en gastronomie. Als fervent liefhebber van Duitse wijnen is ML recentelijk afgereisd naar het hoofdstedelijke restaurant Scheepskameel – waar Priscilla van der Voort binnenkort dus schenkster van alleen maar Duitse wijnen wordt – om daar in ronduit opwindend damesgezelschap de proef op de som te nemen. Minpuntje: de zaak is alleen open voor diner. Maar ja, waar in 020 kun je vandaag de dag nog eigenlijk nog terecht voor een decente de lunch? De situatie is wat dat betreft werkelijk bar en boos, een zelfverklaarde wereldstad onwaardig. Kijk voor de aardigheid eens hoe dat in Brussel of Parijs gesteld is. Het eten is, net als in het door sommigen als ‘nouveau ruig’ zo gehypete moederbedrijf (ha, ha) bevredigend, maar niet bijzonder. Heel eenvoudig en, vreemd genoeg, zonder enige link met Duitsland. Nu hoeft dat ook niet per se, maar gelet op de werkelijk magnifieke invulling van de wijnkaart zou er best wat meer culinair vuurwerk mogen worden afgestoken. Grosse Gewächse vragen immers om haute cuisine. Het eten blijft nu wel heel erg in de schaduw van al die Duitse prachtwijnen. Al te dienend hoeft ook weer niet. Niettemin een must voor iedereen die meer dan meer dan gemiddeld iets met Duitse wijnen heeft.
René van Heusden ML
