De nieuwe editie van Wine Society staat bol van liefdesbaby’s, fabulous singles, het Parkereffect, wijniconen en andere zaken die het leven de moeite waard maken.
Je bent wild, dus je jongt wat! Wat wij in januari al met een zoals te doen gebruikelijk feilloos vooruitziende voorspelden, gaat werkelijkheid worden. Zelfverklaard flying winewriter JR wordt vader! We vernamen uit ene doorgaans zeer betrouwbare bron dat die love baby met zijn Chileense ‘assistente’ onderweg is. Of het een Juanita of Juanito wordt, kunnen we op dit moment nog niet melden. Later meer, zou onze held zelf gezegd hebben. Moraal: er is ook in het huidige tijdsgewricht waarin alles jong & jeugdig moet zijn, nog hoop voor mannen van een zekere leeftijd. Live the magnificent life, zouden ze bij Rosé d’Anjou zeggen!
Wij hebben ons zelf derhalve op de valreep toch nog maar even aangemeld voor die Single & Fabulous Award die door trendy lijfstijlblad Summertime uitgereikt wordt. We hebben ten slotte niet voor niets wel eens een trendy zwemaccessoire van Marlies Dekkers om de gespierde heupen, ons ooit cadeau gedaan door vrouwelijke bewonderaars met goede smaak. Origineel waar. Hoe veel wijnschrijvers kunnen ons dat nazeggen? Die Award wordt weliswaar gesponsord door de ‘beachwijn’ Rosé d’Anjou – geen ‘magnificent’ wijn voor ‘jongvolwassenen’ en al helemaal geen ‘koning onder rosés’ zoals de promotoren ervan suggereren maar eerder een onvolwassen kleuterdrankje met een zuurstokkleur, maar succes komt nu eenmaal met een prijs. We zijn daarom toch ook stiekem naar de ‘magnificent’ site van voornoemde pink drink gesurfd, om het maar een in toepasselijke beachterminologie uit te drukken. Hoe word je daar als trendgevoelige jongere begroet? Met de vraag ‘Bent U 18 jaar of ouder?’. U???
En dan iets inzake Bordeaux. Niet over dat zoveelste bizarre Parkereffect nadat de grote, zelfverklaarde consumentenvriend 2008 de hemel in meende te moeten prijzen, daarmee de voorverkoopcampagne een met smart afgewachte impuls gaf en schraapzuchtige eigenaren van grands crus weer eens op verkeerde ideeën bracht. Nee, ons oog werd getroffen door een mededeling van Sopexa met betrekking tot betaalbare Bordeaux. Het gaat om de selectie van Bordeaux op z’n Best. Op zichzelf is dat een heel fijn initiatief waarmee aangetoond wordt dat een decente fles wijn daar vandaan helemaal niet intimiderend duur hoeft te zijn. We hebben ons alleen lichtelijk verbaasd over de samenstelling van het proefpanel.
We verwachtten daarin de naam onze Grote en Geliefde Hoofdredacteur aan te treffen, omdat die aantoonbaar verstand van de materie heeft. Nu zagen we in de lijst van verklaarde ‘wijndeskundigen’ de naam staan van een jeugdig iemand die bezwaarlijk als ‘wijnschrijver’ (m/v) aangemerkt kan worden en die we eerder bij het beachgebeuren van Rosé d’Anjou zouden verwachten. Het zal dus wel vanwege haar vader geweest zijn. Wat sommeliers van eetgelegenheden als La Rive of Parkheuvel in zo’n jury doen, is ons ook een raadsel. Eén blik op hun wijnkaarten leert immers dat die weinig voeling hebben met Bordeaux van de betaalbare soort.
Gelukkig hadden we recentelijk ook nog een beschaafd gesprek met icoon Miguel Torres. Die was te gast zijn importeur Oud Reuchlin & Boelen. Het eten bij ‘s mans fijne wijnen tijdens de lunch in een zelfverklaard trendy etablissement te Amsterdam was niet om over naar huis te schrijven. Wij dachten met weemoed terug aan een vorig bezoek van Torres, toen er in dat dure Parkheuvel door twee driesterrenchefs tegelijk gekookt werd. Zo zien wij dat namelijk graag. Wij hopen dat ORB-baas Rudolf Th. Bijleveld daarom de volgende keer iets krachtiger blijk geeft van leiderschap. Want wat is regel 1 in de omgang met de Pers? Hoe beter de maaltijd, hoe beter de boodschap overkomt. Wij geloven overigens sterk in herkansingen.
Zoals gezegd hadden we naderhand een tête à tête met de heer Torres. Over hoe die zijn vrouw had leren kennen en zo. Hij vertrouwde ons toe dat hij net als de flying winewriter nogal wat tijd in Chili doorbrengt, maar dat hij zijn Waltraud destijds op het strand – herstel: de beach – van Sitges heeft leren kennen. Zonder Rosé d’Anjou erbij. Hij stond er trouwens op dat we hem gewoon Miguel noemen en niet met u aanspreken. In dit geval hebben we maar even de hand over het hart gehaald.
Of we nog ergens een fatsoenlijke maaltijd genoten hebben voor het werk? Reken maar. Uiteraard weer een keer met de onvermijdelijke Rotterdamse prima donna van de wijn pr. Geluncht op het zonovergoten terras van Librije’s Zusje. Dat was bepaald geen straf. Sterker nog, heel knap wat Jonnie en Thérèse ook hier weer aan kwaliteit weten te bieden. Jonnie kwam zelfs even van ‘de andere kant’ om ons persoonlijk te mogen begroeten. Heel veel meer over Thérèse in de volgende aflevering van Wine Society.
Nog een plezierig etablissement waar we ons mochten verpozen, was De Moerbei in Warmond. We aten er met Dale Nouwens, die ooit met veel flair Australische wijnen in Nederland en omgeving promootte, door het sfeertje op het bureau in Den Haag gedesillusioneerd raakte, de eer aan zichzelf hield en naar Australië vertrok. Met het bureau in Den Haag was het daarna snel gedaan… De Moerbei dus. Nuchtere zaak zonder flauwekul. Ontspannen sfeer, gewoon lekker eten en je kan er rustig ook eens een fles bestellen zonder dat het tegoed op je kredietkaart onvoldoende blijkt.
Verder waren we ook nog voor een interview op bezoek bij Roy Pelgrim, Nederlands beste sommelier. Fijngevoelig als deze kanjer in zijn vak is, verzocht hij ons om het gesprek te voeren tijdens een rijk besprenkelde lunch in het mooi verbouwde Cordial in Oss, waar hij over de wijn gaat. Ook dit adres kunnen we van harte aanbevelen. Rosé d’Anjou wordt hier niet geschonken, wel spannende zaken uit landen als België, Slovenië en Kroatië. Zogenaamd ‘nieuwe’ sake hadden ze hier jaren geleden al, dus daar doen ze niet meer aan. Ook dat zien wij graag zo.
René van Heusden ML
Op de foto, van boven naar beneden: Ronald de Groot, Miguel Torres, Rudolf Bijleveld, Anneke Tot en Roy Pelgrim
